CZĘŚĆ ZDROJOWA
Zakład Przyrodoleczniczy "Jerzy"
Najstarszym obiektem jest Jerzy stary - zakład przyrodoleczniczy budowany jeszcze przez Podiebradowiczów. Wiek obiektu określa data na fasadzie - 1498 r. . Po licznych przebudowach najstarsze elementy tego obiektu zachowały się tylko w I kondygnacji.
Wieżyczka zegarowa
Za "Jerzym" znajduje się wieżyczka zegarowa z 1580 r. fundacji Jerzego II Brzeskiego.
Kaplica św. Jerzego
Nieco wyżej na wzgórzu Św. Jerzego - kaplica tegoż świętego z 1658 r.
Barokowa Kaplica Zdrojowa - Sanktuarium M.B. Uzdrowienia Chorych
Między parkiem centralnym, a parkiem 1000-lecia znajduje się barokowa kaplica zdrojowa. Jest to budowla z lat 1679-80, fundacja hr. Zygmunta Hoffmanna, zarządcy hrabstwa kłodzkiego. W roku 1690 kościółek poszerzono o dwie nawy boczne. Pierwotnie był pod wezwaniem Matki Bożej na Pustkowiu, obecnie Sanktuarium M.B. Uzdrowienia Chorych. Obok na placu przed kościołem kolumna maryjna z 1887 r. - fundacja Antoniego Krzyżanowskiego przemysłowca poznańskiego.
Zakład Przyrodoleczniczy "Wojciech"
Symbolem uzdrowiska Lądeckiego jest Zakład Przyrodoleczniczy Wojciech I. Pierwotny obiekt budowany na wzór łaźni tureckiej w 1678 r. przez Zygmunta Hoffmanna przetrwał 200 lat.
W latach 1878-80 obiekt uzyskał obecny wygląd - projektantem był Herman Völkel z Nysy. W czasach współczesnych ostatni remont przeprowadzono w latach 1981-96. Obecnie jest to jeden z najbardziej ekskluzywnych zakładów przyrodoleczniczych na Ziemi Kłodzkiej.
Kryty most nad Białą Lądecką
Ostatnim zabytkiem, najmłodszym, bo z lat 30 XX wieku (trochę wstydliwym z uwagi na jego obecny stan, na który chciałbym zwrócić uwagę) jest kryty most nad Białą Lądecką między ul. Kościuszki i Spacerową (obok sklepiku PTTK). Jest to jedyny obiekt tego typu w naszym kraju .
Michał Klahr - jeden z najsłynniejszych rzeźbiarzy Ziemi Kłodzkiej
Michał Klahr przyszedł na świat w 1693 roku w Bielicach. Pochodził z rodziny chłopskiej. Jego talent odkryli jezuici. Mówi się, że pewnego razu podczas wycieczki rektor jezuitów Paul Stralano spotkał chłopca rzeźbiącego figurki do szopki. Od razu rozpoznał w nim geniusza i po rozmowie z rodzicami zabrał go do szkoły jezuickiej w Kłodzku. Tu Klahr uczył się pilnie teorii rzeźby. Sprowadzony przez jezuitów kilka lat później architekt z Włoch - Plag został mistrzem młodego Michała. Przypuszczalnie pod jego kierunkiem studiował on rzeźbę. Nigdzie nie zachowały się informacje na temat ewentualnych podróży Klahra.
W roku 1723 rzeźbiarz ożenił się z Katarzyną Muehlan. W Lądku Zdroju osiedlił się w 1724 roku, gdzie nabył narożną kamienicę w rynku ("Zur Kornecke"). Tu założył swój warsztat i wkrótce zyskał uznanie i sympatię mieszkańców miasteczka. W 1737 roku został wybrany radnym miasta. O jego działalności w radzie miejskiej świadczy zachowany podpis na podaniu z 1739 roku, podczas pamiętnego pożaru miasta. Rzeźbił głównie w drewnie. Dopiero pod koniec życia wykonał dla Lądka rzeźby w kamieniu. Jego ostatnim największym dziełem jest kamienna figura Trójcy Św., która stoi na rynku w Lądku.
Michał Klahr umarł w Lądku w wieku 49 lat. Został pochowany 9 marca 1742 roku.
Nic nie wiadomo o uczniach Klahra. Przypuszcza się, że mogli zginąć podczas pożaru w Lądku w 1739 roku. Jego jedyny syn Michał Ignac (23.11.1727 r. - 27.06.1807 r.) po śmierci ojca wyjechał do Barda. Tam był uczniem A.L. Jeschkego. Równie uzdolniony jak ojciec, był czołowym rzeźbiarzem późnobarokowym i klasycznym. Wykonał wiele rzeźb ołtarzy, ambon i detali rzeźbiarskich dla kościołów i kaplic. Część dzieł wykonał dla innych miejscowości Śląska.
Dzieła
Wykaz obejmuje dzieła, których autorstwo potwierdzone jest na podstawie materiałów archiwalnych, oryginalnych sygnatur lub analizy porównawczej. Wiele z nich dzięki najnowszym zabiegom konserwatorskim, odsłaniającym pierwotne warstwy malarskie i ukryte sygnatury, dopiero ostatnio zaczęła funkcjonować w literaturze jako prace Klahra. Jeśli porównamy poniższy wykaz z zestawieniem E. Meyera, zawartym w jego monografii z 1931 r., stwierdzimy iż duża część odnotowanych wówczas rzeźb artysty nie dotrwała do dziś.
BOLESŁAWÓW - kościół paraf. Św. Józefa
zespół figur: Św. Józef, Św. Barbara, Św. Katarzyna,
Św. Jan Nepomucen, 1727
BYSTRZYCA KŁODZKA - kaplica Św. Floriana
ołtarz główny, 1727
figura Św. Jana Chrzciciela, ok. 1727
figura Św. Jana Nepomucena, ok. 1727
ołtarz Matki Boskiej Różańcowej, przed 1733
DOMASZKÓW - plebania
figura Chrystusa Króla, 1735-1740
KĄTY BYSTRZYCKIE - kościół filialny Św. Katarzyny
zespół figur: 4 ewangelistów, 1721
(pierwotnie ambona w kościele w Krosnowicach)
KŁODZKO - kościół Wniebowzięcia NMP
ambona, 1717
zespól konfesjonałów, 1717-1720
prospekt organowy, 1722-1724 (sygn. MK. 1723)
figury 2 aniołów z rogami obfitości przy "Madonnie z czyżykiem", ok. 1725
ołtarz Wniebowzięcia NMP, ok. 1725 i figura Archanioła Michała, 1720 - Muzeum Ziemi Kłodzkiej
dwa putta z kotarą (pierwotnie na prospekcie organowym w kościele Wniebowzięcia NMP w Kłodzku), 1722-1724
frunące putto (pierwotnie na prospekcie organowym w kościele Wniebowzięcia NMP w Kłodzku), 1722-1724
KONRADÓW - kościół filialny Podwyższenia Krzyża Św.
zespół figur Św. Apolonii i Św. Barbary, 1728, (sygn. MK. ER)
LĄDEK ZDRÓJ
plebania: figura Chrystusa Zmartwychwstałego, 1735-1740
cmentarz: figura "Mater Dolorosa", ok. 1740
rynek: Kolumna Trójcy Św. 1739-1741
figura Marii z Dzieciątkiem na fasadzie kamienicy nr 1, 1741-1742
kościół paraf. Narodzenia NMP: Grupa Ukrzyżowanie, 1741
NOWA WIEŚ - kościół Wniebowzięcia NMP
dwa konfesjonały, lata trzydzieste XVIII w. (pierwotnie w kościele w Roztokach)
ROZTOKI - kościół paraf. Św. Marcina
ołtarz Św. Jana Nepomucena, 1729
ołtarz Marii Immaculaty, ok. 1730
ambona, ok. 1730
SZCZYTNA - kościół paraf. Św. Jana Chrzciciela
ołtarz Archanioła Michała, 1729 (sygn. MK 1729)
ołtarz Św. Józefa, 1729
WILKANÓW - kościół paraf. Św. Jerzego
ołtarz główny z figurami Św Grzegorza i Melchizedeka, 1736
ambona, 1736
WROCŁAW - Muzeum Narodowe
Święta Rodzina (Maria i Józef z Dzieciątkiem), po 1715 (pierwotnie w kościele parafialnym w Niemczy)
figura Św. Agaty, ok. 1730